آقای تنها...

یادش بخیر…
مسیر بهشت…تخت های کنار دیوار زیر سایه نخل ها…
رانندگی های خطرناک و بدون گواهینامه رانندهای عراقی “مهدی بگو یواش بره"…
پیرزن های عرب، استاد تمام حفظ تعادل ساک دستی روی سرشان…
فقط شای عراقی گفتن ها…
فلافل های صفی مشایه…
تل پتو و تشک های ابری ته موکب…
برای رفیقت غذایی که دوست داشت رو میگرفتی…
له شدن تو صف تفتیش…
کالسکه های دوقلو…
ترکیب صدای خش خش سبد میوه که با طناب دنبالشون میکشید…
کوه خرما و ارده و کنجد…
عطر زدن های بچه ها…
دستمال کاغذی هایی که رد نمیکردیم…
مای البارد، مای البارد ها…
مبیت للنساء موجود…
بعضی دنبال المبیت للنساء جدا للرجال جدا ?
قهوه جوش های طلایی و قهوه های تلخ عربی…
یادش بخیر…
موکبها…
المبیت ها…
قیمه نجفی…
پتوی نرم گلبافت…
صدای زنگ موبایل ها…
خورخور بغلی…
کوله و چفیه زیر سر…
صدای خرت خرت دمپایی…
منتظر زیر عمود نشستن…
نگه داشتن علم علمدار کاروان…
سرفه های خشک…
شربت آبلیمو…

دربه دری دیدن آقا…
آب انار نجف…
چای تا کمر قند عراقی…
موبایل های بدون نت و‌‌ رها از دنیا…

و خوابی عمیق و شیرین روی خاک نجف به کربلا
یادش…

نشدیم لایق دیدار امسال…

با پای دل راهی شدیم…

#آقا مارو دور ننداز…

#گر-چه-دوریم-بیاد-تو-سخن-میگوییم

تویی که از رگ گردن به نزدیک تر هستی حتی..ببین…

سال هاست که می آیم و باز نمی رسم به تو…

من و چشمان بسته و راه پرنشیب…

ومن دوباره ناشکیب ومن غریب…!

و خودت شاهدی

این همه فریب…

نوروز که میشود

با خودم میگویم آخر من کجای این یا مقلب القلوب را اشتباه خوانده ام که هنوز لایق احسن الحال تو نیستم؟!

اما امسال دعای سال تحویلم را عوض خواهم کرد..

خودت را میخواهم امسال

در کنار احسن الحال

تو و فقط تو خدای من.!

امروز وقتی به سمت راهپیمایی میرفتم  واون شوروهیجان و عشق مردم رو تو این روز دیدم باخودم گفتم فرض کن الان دقیقا همون زمان انقلابه..همون روز ..واقعا مردم چقد خوشحال بودن از این پیروزی..ازاینکه مقاومت هاشون با وجود همه ی سختی ها نتیجه داده،باخودم میگفتم اونا تو زمان مبارزه هم خوشحال بودن ..چون باایمانشون مبارزه میکردن وهمین اعتقاد باعث شد که روزبه روز به پیروزی نزدیک بشن وبا وجود سختی ها و ناراحتی ها امیدشون رو از دست ندن و بیشتر از قبل تو راه مبارزه بمونن وحالا..قریب چهل سال هنوز که هنوزه مردم با همون شورواشتیاق میان و این روز رو باشکوه تر از هرسال برگزار میکنن..توی کتابای مختلف میخونم واززبون خیلی ها میشنوم که این انقلاب  به این سادگی ها بدست نیومده..به قول اون شاعر:خون دلها خورده ایم..ما حتی شهدای زیادی دادیم،

ولی مهم..

تو این زمان اینه که بدونیم:

راه هنوزمبارزه ادامه داره …

مردم وجوونای زمان انقلاب خوب وظیفه وتکلیفشونو شناختن و اون رو به نتیجه رسوندن

وحالا ما..مردم وجوونای زمان بعد از انقلاب  باید وظیفه و تکلیفمونو بدونیم و اون رو به نتیجه برسونیم

با خودم میگفتم باوجود همه ی حمله ها و ضرباتی که دشمن داره به ما وارد میکنه و همه ی سعیش براینه که  نسل جوون مارو از انقلاب جدا کنه ولی هنوزکه هنوزه موفق نشده و با فضل الهی ووعده ی حقیقی قرآن که ان الباطل کان زهوقا هست وباعلمداری رهبرعزیزمون و بصیرت وتلاش مردم این انقلاب، وصل به پیروزی نهایی یعنی ظهور حضرت حجت(ارواحنافداه) ختم خواهد شد..

ماهم امروزرفتیم

به عشق رهبر عزیزترجانمون..