آقای تنها...

امروز وقتی به سمت راهپیمایی میرفتم  واون شوروهیجان و عشق مردم رو تو این روز دیدم باخودم گفتم فرض کن الان دقیقا همون زمان انقلابه..همون روز ..واقعا مردم چقد خوشحال بودن از این پیروزی..ازاینکه مقاومت هاشون با وجود همه ی سختی ها نتیجه داده،باخودم میگفتم اونا تو زمان مبارزه هم خوشحال بودن ..چون باایمانشون مبارزه میکردن وهمین اعتقاد باعث شد که روزبه روز به پیروزی نزدیک بشن وبا وجود سختی ها و ناراحتی ها امیدشون رو از دست ندن و بیشتر از قبل تو راه مبارزه بمونن وحالا..قریب چهل سال هنوز که هنوزه مردم با همون شورواشتیاق میان و این روز رو باشکوه تر از هرسال برگزار میکنن..توی کتابای مختلف میخونم واززبون خیلی ها میشنوم که این انقلاب  به این سادگی ها بدست نیومده..به قول اون شاعر:خون دلها خورده ایم..ما حتی شهدای زیادی دادیم،

ولی مهم..

تو این زمان اینه که بدونیم:

راه هنوزمبارزه ادامه داره …

مردم وجوونای زمان انقلاب خوب وظیفه وتکلیفشونو شناختن و اون رو به نتیجه رسوندن

وحالا ما..مردم وجوونای زمان بعد از انقلاب  باید وظیفه و تکلیفمونو بدونیم و اون رو به نتیجه برسونیم

با خودم میگفتم باوجود همه ی حمله ها و ضرباتی که دشمن داره به ما وارد میکنه و همه ی سعیش براینه که  نسل جوون مارو از انقلاب جدا کنه ولی هنوزکه هنوزه موفق نشده و با فضل الهی ووعده ی حقیقی قرآن که ان الباطل کان زهوقا هست وباعلمداری رهبرعزیزمون و بصیرت وتلاش مردم این انقلاب، وصل به پیروزی نهایی یعنی ظهور حضرت حجت(ارواحنافداه) ختم خواهد شد..

ماهم امروزرفتیم

به عشق رهبر عزیزترجانمون..